Gluren bij de buren: Geloofsopvoeding in een groter gezin

Soms is niks fijner dan even gluren bij de buren. Om inspiratie op te doen, om herkenning te vinden, en soms – eerlijk is eerlijk – omdat je dan opgelucht kan concluderen: ‘wij doen het zo gek nog niet.’

In deze rubriek zijn ouders en opvoeders aan het woord. Hun kerkelijke achtergrond, de leeftijd van hun kinderen en hun relatie tot die kinderen verschilt, maar allemaal delen ze één verlangen: samen met kinderen waardevolle momenten beleven rond de Bijbel. Hoe pakken zij dat aan?

Deze keer Bertus, medewerker van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap, getrouwd en vader van vier kinderen in de leeftijd van 11 tot 18 jaar. Toen hij zelf opgroeide, was het opletten geblazen, want als je bij het lezen van de Statenvertaling je beurt miste, had je een probleem. Hoe doet hij dat nu zelf?

Hoe zag jouw eigen geloofsopvoeding eruit en wat geef je je kinderen mee?

Ik ben opgegroeid in een gezin met zeven kinderen, op Urk, waar we naar de Christelijke Gereformeerde Kerk gingen. Mijn eigen opvoeding was heel degelijk; thuis, op de reformatorische school en in de kerk werd Bijbel gelezen. En ik probeerde dat voort te zetten in mijn eigen gezin, maar in de evangelische gemeente waar we nu naartoe gaan, wordt minder Bijbel gelezen, en op school ook. Ja, er wordt wel Bijbel gelezen, maar minder intensief dan we op Urk gewend waren. En thuis ook: we lezen wel aan tafel de Bijbel als we samen eten, maar de kinderen zijn nu allemaal in de tienerleeftijd – we hebben ze niet zo vaak allemaal aan tafel. We bidden wel ’s avonds voordat de kinderen naar bed gaan, maar de oudste is daarbij afgehaakt. Hij gelooft op dit moment niet.

De tienermeiden hebben intussen eigen manieren gevonden. Ze volgen volgens mij BEAM online. Ze gaan naar de kerk en naar de tienergroep, daar wordt Bijbel gelezen. En verder hoop ik dat ze wat van TikTok meekrijgen! Daar volgen ze ook christelijke contentmakers.

Komen ze weleens bij je met vragen over de Bijbel?

Ja natuurlijk! Het afgelopen jaar hebben we veel over Israël gepraat en de oorlog daar. Mijn twee jongste dochters hebben daar ook allebei een spreekbeurt over gehouden. En ook over andere actualiteiten zoals paarse vrijdag. Ze proberen dan te kijken: wat heeft dat oude boek ons vandaag te vertellen? Zo gewoon is het gebruik van de Bijbel wel voor ze.

Als ik het zo hoor, ben je ook altijd al bezig met voorleven en doorspreken van wat het betekent om te geloven.

De Bijbel is voor mijzelf belangrijk, dus dat is iets wat ik bewust doe. Ik dacht: zoals ik zelf ben grootgebracht hoeft het ook niet per se. Ik wilde minder geforceerd omgaan met geloofsopvoeding, en heb daar, denk ik, ook een betere balans in gevonden. We gaan er wat ontspannener mee om. Soms lukt het Bijbellezen of het samen bidden niet ’s avonds, en dat is oké.

Wat zou je lezers adviseren op het gebied van geloofsopvoeding?

Eigenlijk gewoon het oude ‘rust, reinheid, regelmaat’. Zo’n gewoonte als bidden of Bijbellezen aan tafel is echt heel waardevol. Kies daarvoor een Bijbel die past bij de leeftijd, en bij het kind. Alle kinderen zijn verschillend – je probeert iets te vinden wat bij het hele gezin past. Dat is soms best moeilijk, zeker als er een groot leeftijdsverschil is.

Voor tieners is een jongerengroep belangrijk, zodat ze met leeftijdgenoten kunnen ontdekken wat geloven inhoudt. Met de jeugdgroep gaan de meiden naar Opwekking, bijvoorbeeld.

Misschien is het ook wel goed om nog even te noemen wat we eerder bespraken: mijn oudste zoon gelooft nu niet. Dat voelt wel eens als falen, terwijl ik wel geprobeerd heb het voor te leven. Achteraf denk ik weleens: ik had hem meer persoonlijke aandacht kunnen geven, in plaats van te denken: hij komt er zelf wel uit. Maar het geloof van je kinderen is niet maakbaar.

Als je mensen met grotere gezinnen advies zou willen geven, wat zou dat dan zijn?

Ik kom uit een gezin van zeven kinderen. We lazen de Statenvertaling, om de beurt een vers. Als je niet wist waar je was, had je een probleem, want dan had je niet goed opgelet. Zorg daarom dat het niet te dwingend is, maar probeer wel de Bijbel samen te openen (en kies een passende vertaling).